8 Temmuz 2015 Çarşamba

Ve işte yazımızın devamı arkadaşlar 
DOLAR ÜZERİNDEKİ PRAMİTİN HER BİR BASAMAĞI NE İFADE EDİYOR? Bu pramitin en altındaki birinci basamağı "HUMANÎSMUS" yani bütün insanlığı ifade etmektedir. Böylece bu pramit Siyonizmin bütün insanlığı, yani yeryüzündeki 6 milyar insanı nasıl kontrol ettiğini belirtmektedir. Bu pramitte de görüldüğü gibi dünya hakimiyetini tesis, bir diğer ifadeyle 6 milyar insanı yani bütün insanlığı kontrol için kurulan sistem gizlilik ve itaat esasına dayanmakta en tepedeki yöneticilerin arzularının yerine getirilmesi plân ve programlarının uygulanabilmesi için bütün dünyaya yayılmış böyle bir pramit sistemi esas alınmıştır. Bu pramitte en alttaki insanlığın üstündeki kademeleri 3 grupta toplamak mümkündür: 1. Halkın içine giren ve yukarının emirlerini uygulayan saçaklar: Bunlar 3 kademe halindedir. a.ROTARY, LİON, DINER, PROPELLER, YMCA b.MAVİ LOCALAR c.ÖNLÜKSÜZ MASONLAR (İYİ İNSANLAR) 2. Ucu gözüken, büyük kısmı gizli olan kademeler: Bunlar 5 kademe: a.B'NAİ B'RITH, BILDERBERG TEŞKİLATLARI : Bu kademe Ara Koordinasyon kademesi olup görünen en yüksek yönetim kademesidir. b.BÜYÜK ŞARK LOCASI : (Fransız mason locası teşkilatları) c. KOMÜNİZM: (Rusya mason locası) d. İSKOÇ LOCASI TEŞKİLATI : l - 33° (İngiliz mason locası) e. YORK LOCASI TEŞKİLATI : (Alman mason locası) 3. Hiç görünmeyen gizli kademeler. Bunlar da 4 kademedir: a. RT : (En üst gizli kademe: 3 Kabbalistten müteşekkil en üst komuta kademesi.) b. 13'LER MECLİSİ C. 33'LER MECLİSİ d. 300'LER KULÜBÜ SANHEDRİN: (En üst yönetim meclisi). En alttaki insanlık ile beraber bu kademeler 13 kademeyi oluşturmaktadır. 13 rakamı Siyonizm'de, Hıristiyanlann aksine, uğurlu sayılan bir rakamdır. Bu dünya teşkilatı inanç itibariyle Siyonizme dayanmaktadır. Siyonizmin temel esasları ise yukarıda da belirtildiği gibi; KABBALA, MUHARREF TEVRAT ve TALMUD'a dayanmaktadır. Bu sistemin en büyük özelliği; bir kere daha belirtirsek GİZLİLİK ve İTAAT'tir. Bundan dolayı her biri yalnızca kendisine verilen emirleri yerine getirir (hatta kendi yaşadığı ülkenin aleyhine olsa dahi: (Bu hususta mesela "iktibaslar : ABD Cumhurbaşkanları Sayfa 309 bölüme bakılabilir.) Kurulan "hücre sistemi" sayesinde her birinin yalnızca en üst derecesindekiler bir üst örgütle bağlantı içine girebilirler. Sistemin tümünü bütün sırlarıyla bilenler ise yalnızca en üstteki KABBALİST hahamlardır. ÜÇGEN İÇİNDEKİ GÖZ En üstteki üçgen içindeki göz : Bu sembol nihai gayeyi temsil etmektedir. Nedir bu nihai gaye? LÜZİFER : Mason ilahının gözü! Bu göz "Cenab-ı Hak herşeyi görür" gerçeğinin karşısında bizim ilahımız da her şeyi görür, hatta herşeyi daha iyi görür iddiasını temsil etmektedir. Bu göz LÜZÎFER yani ŞEYTAN'ın gözüdür. Eğik bakmaktadır ve şaşıdır. Masonlar birbirleriyle tanışmak için bu parolayı kullanmaktadırlar. Karşılaştıklarında toka yaparken bir yandan sağ ellerinin baş parmağı diğerinin eline özel şekilde bastırmakta ve gözlerini de bu resimde olduğu gibi eğik olarak tutarak aşağıya doğru bakmaktadırlar. Siyonizm'in inancına göre Şeytan Cennet'ten kovulduktan sonra şimdi yeryüzünde "Ben-î İsrail"e (İsrailoğullarına) mensup insanlar vasıtasıyla haşa Cenab-ı Hak'tan intikam alacakmış. Siyonizm'in temelinde işte böylece "Şeytana kulluk yapmak" yatmaktadır. RT En üst kademe : RT : En yüksek, Kabbalist sırlarının tamamını bilen bir Baş Hahamın, diğer kademelerde temayüz ederek en üst makama ulaşmış iki yardımcı Kabbalist, yani KABBALA'yı tam olarak bilen hahamlardan teşekkül etmektedir. (Bkz.: İktibaslar "Siyonizmin emir komuta zinciri" Sayfa : 257) Bu en üst RT kademesinin altında bir görünmeyen en üst yönetim meclisi SANHEDRİN kademeleri bulunmaktadır. Üç Kabbalist: RT ve SANHEDRİN bütün Siyonist organizasyonların, İsrail devleti dahil bağlı oldukları haham topluluğudur. SANHEDRİN SANHEDRÎN üyeleri, KABBALA Eğitimi almış olan hahamların arasından seçilirler. Bu gizli yönetim meclisi kadrosunun içinde genel yönetimi gözeten "70 KABBALİST HAHAM" "Genel Gözetim Meclisi" olarak İsrail'de toplanırlar. Bu ruhani mecliste, şayet herhangi bir eksilme olursa yerine yeni üyeleri seçmek yetkisiyle görevli 4 Haham bulunmaktadır. (Bkz.: İktibaslar: KABBALİZM Sayfa: 258) SANHEDRİN'deki Kabbalist Hahamlara bağlı olarak çalışan ayrıca bir (YEMİNLİ 70'LER GRUBU) vardır ki bunlar Siyonizm adına bütün dünyanın yönetimini yapmaktadırlar. Ve GDD'yi yönetmektedirler. Siyonizm ve GDD'nin bütün kademeleri bunlara itaat etmeye mecburdurlar. 

ABD'de ROCKFELLER, İngilterede ROTHSHİLD'ler bu (Yeminli 70'ler Grubu)'na dahildirler. 
Ve grubun ayrıca Avrupa'da ve Japonya'da ayakları vardır. Ve bu yeminliler gurubu bütün dünya ülkelerinde teşkilatlanmışlardır. Böylece SANHEDRİN'e mensup 70 KABBALİST HAHAM)1 a bağlı olarak bu (70 Yeminliler Grubu) bütün dünyayı bir GDD: Gizli Dünya Devleti olarak yönetmektedirler. Pramit'in SANHEDRİN'in üst kademesinin altındaki bütün kademelerin hepsi bunlara bağlıdır. Bu (Gizli Dünya Devleti)ni teşkil etmek üzere yukarıdaki (Yeminli 70'ler Grubu)na bağlı olarak dünyayı yöneten kuruluşlar içerisinde aşağıdaki kuruluşlar yer almaktadır: B'NAİ B'RİTH Amacı: Siyonizm'in dünya çapındaki menfaatlerini gözetmek ve Siyonizmin hedefi olan "Dünya Hakimiyeti"ni sağlamak. Onun için bu teşkilat bugünkü Birleşmiş Milletler'in beynini teşkil etmektedir. Birleşmiş Milletler Teşkilatı'nın bütün kilit noktalarındaki üyeleri vasıtasıyla uluslararası kararları istediği şekilde yönlendirmektedirler. Esasen Birleşmiş Milletler Teşkilatı GDD tarafından bunun için kurulmuştur. B'NAÎ B'RÎTH, Masonluk ve Bilderberg gibi geniş Siyonist teşkilatlardan birisidir. B'NAİ B'RİTH, 1938'de 4 önemli Siyonist organizasyonunun taktiklerini ve planlarını hazırlayan "GENEL YAHUDİ KURULTAYI" nı oluşturmuştur. B'NAÎ B'RlTH kendisine bağlı "ALEPH ZADİK ALEPH" adlı teşkilat vasıtasıyla bütün dünyadaki 13-21 yaş gruplarına mensup gençlere SİYONİZM DÜŞÜNCESİ'ni aşılamak üzere geniş faaliyette bulunmaktadır. Türkiye'de B'NAİ B'RİTH' in ayağı : “FAKİRLERİ KORUMA DERNEĞİ” dir. BİLDERBERG GRUP Bilderberg Grup, 1954 Mayıs'ında Hollanda'nın Osterbeek kentindeki Bilderberg Oteli'nde toplanan bir grup Yahudi tarafından kuruldu. Grubu tasarlayıp oluşturan asıl kurucu İsveç Franmasonluğu'nda üstad-ı azam Yahudi din adamı Joseph Retinger (1887-1960)'dır. Bu gizli grubun finansmanının önemli bir kısmını Amerika'daki Yahudi Rockefeller Vakfı tarafından karşılanır. Diğer finansör ünlü Yahudi banker Roths-child ailesidir. Bilderberg çok uluslu hükümet gibidir. Gizli yönetim merkezi, diğer Yahudi örgütlerinde olduğu gibi İsrail'dedir. İsrail'de toplanan ve 70 baş hahamdan oluşan Sanhedrin, örgüt hiyerarşisinin en yukarı noktasında bulunur. Merkezden Bilderbergi yönlendirenler, hahamlar ve 33. dereceden masonlar arasından seçilir.Grubun Yahudilerden oluşan 25 yönetici kadrosu, Yahudi dünya hakimiyetini gerçekleştirmeye yönelik emirleri hahamlardan alır. Bu emirler, dünyanın pek çok yerinde önemli kariyerlere sahip üyeler sayesinde kolaylıkla uygulamaya geçirilir. Bilderberg toplantılarına kadınlar giremez. Göstermelik olarak yalnız Margeret Thatcher toplantılara çağrılmıştır. Bilderberg birçok kaynakta "Dünya'nın Efendileri" şeklinde tanımlanır. Bilderberg Grubun geçmişine ilişkin tek bir kaynak bulma imkanı yoktur. Başvuru kaynaklarında kurulduğu yer, tarih ve toplantılara katılan bazı önemli şahısların isminin dışında bir bilgi bulmak mümkün değildir. Kurulduğundan bu yana Bilderberg toplantılarının tamamı basına ve kamuoyuna gizli yapılmış, burada konuşulanlar hakkında hiç kimse bilgi sahibi olamamıştır. Bu toplantılara katılanlar burada konuşulanları ne pahasına olursa olsun bildirmeyeceklerine yemin ederler. Ünlü bir Türk siyaset adamının dediği "görevimden istifa etmemi isteseler bile burada konuşulanları kimseye söylemem" sözü bu gizliliği ortaya koymaktadır. Örgüt, kara para, siyaset, gizli örgütler ve iş dünyasının ünlülerini biraraya getirir. Her yıl üç gün toplanır. Toplantılar sırasında konuların gizli kalacağına söz verilir. Görüşmelerden sonra yalnızca katılanlara özel bir rapor dağıtılır. Bu örgütle ilgili en detaylı bilgi İspanyol İstihbarat Örgütü'nün üst düzey yöneticisi Luis Gonzales Mata'nın kitabıdır. "Dünyanın Gerçek Efendileri" isimli kitap 1975 yılında Paris'te Bernard Grassed Yayınevi tarafından yayınlanmış fakat piyasadan toptan satın alınmış ve okuyucuya ulaşması engellenmiştir. Gizli bir masonik teşkilat olan Bilderberg'in en belirgin özelliği, devletlerin kilit noktalarında görev yapan üst düzey Masonları bünyesinde toplamış olmasıdır. Bilderberg, Gizli Dünya Devleti'ni kurabilmek amacıyla ihtilaller düzenlemek, devletler kurmak veya yıkmak gibi çok önemli roller üstlenmiştir, İrlanda'nın Dublin şehrinde çıkan "Newa Nation" isimli dergi, Ocak 1964 tarihli sayısında Bilderberg Grup hakkında şu bilgileri vermektedir: "Bir Dünya Devlet'i kurmak için Bilderberg teşkilatı, B'nai B'rith tarikatı ve diğer gizli Siyonist teşkilatları ile gayet sıkı işbirliği yapmaktadır." Toplantıya katılan üst düzey devlet adamları, alınan kararları kendi ülkeleri aleyhine olsa da uygularlar. Amerikan eski Başkanlarından Yahudi Eissenhovver'da başkanlığı döneminde, Bilderberg toplantılarında alınan kararları ülkesinin çıkarlarına ters düşse de, bütünüyle uygulamıştır. Eisenhower, Bilderberg'in üzerindeki etkisini şu şekilde açıklamaktadır: "Bilderberg toplantıları beni oldukça aydınlattı, resmi kanalların dışında da bakış açıları edindim." (Peeople's almanac, sf.81) Bilderberg'in dünya çapında her büyük olayda etkisi vardır. Amacı dünya ekonomisini ve siyasetini Siyonizm'in çıkarları doğrultusunda planlamaktır.- Pek çok zengin ülke, Mason liderler önderliğinde başlatılan sözde bağımsızlık hareketleri ile sömürgelikten kurtarılmış gibi gösterilmiştir. Daha sonra başa geçirilen Mason devlet başkanları aracılığıyla, bu ülkelerin servetlerinin sömürülmesi daha da artmıştır. "Siyonizmin en büyük amacı olan Yahudi egemenliğinde birleşmiş bir dünyanın ilk basamağı Ortak Pazarı ortaya çıkaran Roma Antlaşması da Bilderberg toplantılarında kararlaştırıldı." (A.g.e, sf. 81) Bilderberg'in en önemli faaliyeti “Trilateral Komisyon”u kurmasıdır. Hatta bu "Bilderberg'in Çocuğu" olarak da bilinir. Amerikan finansör ünlü Yahudi Rockefeller, Kuzey Amerika, Avrupa ve Japonya'yı kapsayan özel kişilerden oluşan etkili bir ekonomik grubun kurulması konusunu ilk olarak Bilderberg toplantısında ortaya attı. Grup, en ünlü ve güçlü isimleri üye olarak seçmektedir. Fransa eski Başkanı Mason Valery Giscard d'Estaing, Amerikan'nın eski başkanı Yahudi Gerald Ford toplantıların daimi üyesiydi. Yahudi çıkarlarına ters düştüğü için bir suikastla öldürülen Başkan Kennedy'nin yönetim kadrosu da Bilderberglilerle doluydu: Dışişleri Bakanı Dean Rusk, Devlet Bakanı George Ball ve Ulusal Güvenlik Danışmanı Mc George Bundy Bilderberg üyesi idi. "Yahudi David Rockefeller her sene Amerikan Yahudi Finansman kuruluşlarından First National Bank ve Morgan Guaranty Trust Co. ve Ford Motor Co., Du pont ve sahibi bulunduğu Standart Oil gibi şirketlerin endüstriyel liderlerini, Fransız finansör Yahudi Baron Edmond de Rothschild ve Fiat Başkanı Giovanni Ağnelli'yi davet etmeyi garanti etmişti. Dünya Bankası genel direktörü Robert Mc Namara toplantılara düzenli olarak katılmıştır." (26 Nisan 1975, Hürriyet.) Bilderberg'in her seneki düzenli toplantılarında burada alınan kararlan iletmek ve uygulamak amacıyla mutlaka üst düzeyde bir NATO yetkilisi bulunur. ÖNEMLİ ALT KURULUŞLAR Roosevelt tarafından Dolar üzerine yerleştirilen ve GDD (Gizli Dünya Devleti)'nin genel şemasını gösteren 13 kademeli piramidin en üstünde gizli RT, SANHEDRÎN kademelerini, bu kademeler içindeki "70 yeminli Haham Meclisi" ile " 70 yeminli Yönetim Grubu"nun bulunduğunu yukarıda açıklamıştık. Bu kademelerin altında ise, "ucu dışarıdan gözüken büyük kısmı gizli olan" kademelerin yer aldığını ve bu kademelerin en üstünde ise B'NAİ B'RİTH Ahdin Çocukları ve Bilderberg Dünyanın efendileri "ARA KOORDİNASYON VE YÖNETİM KADEMESİ" nin bulunduğunu belirtmiştik. Bu kademenin altında bir yandan yukarıya bağlı ve onların emirlerini yerine getirmeye memur Mason Locaları Teşkilatları ve bunlara adam hazırlayan ROTARY, LİONŞ, DÎNER, PROPELLER, YMCA Teşkilatları Siyonizmin dünya hakimiyeti için çalışmakta, diğer yandan ise bu ara yönetim kademesine bağlı bir çok "ÖNEMLİ ALT KURULUŞLAR" faaliyet göstermektedirler. GDD, bu "ÖNEMLİ ALT KURULUŞLAR" vasıtasıyla dünyayı kontrol etmekte, dünya olaylarına yön vermekte ve GDD'nin emir ve arzularını bütün dünya yüzünde yerine getirmektedirler. Bu önemli alt kuruluşlardan BM = BİRLEŞMİŞ MİLLETLER, DÜNYA BANKASI ve IMF (International Monatary Found)'un B'NAİ B'RİTH emrinde çalıştıkları yukarıda belirtilmiştir. Şimdi kısaca RT ve SANHEDRİN kademelerinin ve bunlara mensup "70 YEMİNLİLER GRUBU"nun ve BİLDERBERG'in Yönetim Kadrosu'nun emir ve kontrolündeki önemli alt kuruluşlara da kısaca bakış yapmakta yarar olacaktır. Bu önemli alt kuruluşlar şunlardır: NATO, CFR, CIA, BUSINESS ROUND TABLE, AIPAC, AB=AVRUPA BİRLİĞİ, TRİLATERAL (GİZLİ DÜNYA DEVLETİ ORGANİZASYONU) AB: AVRUPA BİRLİĞİ Bunun BİLDERBERG Toplantılarında kararlaştırılan "ROMA ANLAŞMASI" ile kurulduğunu yukarıda "BİLDERBERG" bölümünde açıklamıştık. AB: AVRUPA BİRLİĞİ' nin GDD (Gizli Dünya Devleti) vasıtasıyla Siyonizmin kontrolü altında tutabilmek için AB Temel Organizasyonu GDD tarafından 2 kademe olarak değil, 3 kademe olarak tanzim olunmuştur. ŞEKİL 2 : AVRUPA BİRLİĞİ TEMEL ŞEMASI İCRA BAKANLAR KOMİTESİ KURULU KOMİSYONLAR AVRUPA PARLAMENTOSU Normal olarak bir yönetimde PARLAMENTO ve İCRA KOMİTESİ yani BAKANLAR KURULU' nun kafi olması icap ederken, araya GDD'nin her şeyi kontrol ve yönetebilmesi için KOMİSYONLAR KADEMESİ konmuştur. Öyle ki, AVRUPA PARLAMENTOSU, Komisyonlar tarafından tanzim edilen gündemle çalışır ve yalnız komisyonlardan gelen raporları müzâkere edebilir. Parlamento Kurulu (Avrupa Parlamentosu), İcra Komitesi yani Bakanlar Kuruluna direk olarak gidemez. Önce Parlamentonun kararları komisyona gelir, komisyon konuyu istediği gibi İcra Komitesine götürür. İcra Komitesi ancak, komisyonun raporlarını müzâkere edebilir. Ve yine İcra Komitesinin aldığı kararlar da Parlamentoya doğrudan doğruya gidemez ve tatbikata doğrudan doğruya konulamaz. Komisyonun bu kararlara vereceği şekiller ile tatbik edilebilir. NATO (NORTH ATLANTIC TREATY ORGANIZATION) "NATO'nUn kurulmasına Amerika'da en güçlü Yahudi lobilerinden CFR toplantılarında karar verilmiştir."( Memories, Jean Monnet, S.419) "Kurucuları arasında Bilderberg üyesi Joseph Luns, Yahudi ve Bilderberg üyesi George Marshall, hem CFR hem de Bilderberg'e üye Dean Acheson bulunur." (Jean Monnet, Memoires, sf.49) NATO'nun ilk başkomutanlığını da Amerika'nın Yahudi devlet başkanlarından Dwight Eisenhovver yapmıştır. NATO Genel Sekreterlerinden Spaak, Lord Carrington, Joseph Luns, General Lemnitzer, şu anki NATO müttefik Kuvvetleri Komutanı John Galvin ve Genel Sekreteri Manfred Wörner Bilderberg üyesi NATO yetkililerinden sadece birkaçıdır. "1991 yılında New York'ta yapılan Bilderberg toplantısına NATO Genel Sekreteri Manfred Wörner, NATO Müttefik Kuvvetleri Komutanı John Galvin, Belçika Başbakanı Mason Wilfred Martens, Fransa Savunma Bakanı Jean Pierre Chevement, Portekiz Dışişleri Bakanı Joa de Deus Pinherio, Yunanistan Dışişleri Bakanı Antonis Salaras, A.B.D. Dışişleri Bakanı Yardımcısı Lawrance Eagleburger katılan ünlü yetkililerdendir." (2000'e Doğru Dergisi) CFR COUNCIL OF FOREIGN RELATIONS (DIŞ İLİŞKİLER KONSEYİ) "COUNCİL OF FOREİGN RELATIONS" (CFR) dünya politikasını kendi kontrolleri altında tutmak amacıyla "Walter Lippmann önderliğinde kurulmuştur" (Lectures Françaises, sayı 214, sf.31-34). Şu anki başkanlığını David Rockefeller yapmaktadır. Konsey birçok ünlü politik lideri, fikir adamını ve sanayiciyi bir araya getirmektedir. "Gurup düzenli seminerlerden ve haftalık toplantılardan ayrı, yemekler verip Yahudi dünyasının ünlü isimlerini bir araya getirir. Bu gizli yemeklere konuk olarak katılanların başında, Küba'dan Fidel Castro, İngiltere'den Edward Heath, İsrail'den eski Savunma Bakanı Moshe Dayan ve Almanya'dan Sosyal Demokrat Lider Yahudi Willy Brandt gelir." (Lectures Françaises, sf.86) Bu kuruluşun bütün maddi giderleri J.P.Morgan & Co, Carnegie Vakfı, Rockefeller ailesi ve öteki Wall Street bankerleri tarafından karşılanır. Bu çevrelerin yoğun destekleriyle kuruluşundan çok kısa bir süre sonra dış politikada etkin rol oynamaya başlamıştır. "37 daimi üyesinin 10 tanesi Yahudi, diğerleri ise yüksek dereceli Mason'dur. İlk başkanlığını Amerikalı senatör Yahudi Rudy BoSCllWİtZ yapmıştır." (They Dare to Speak Out, sf.180). Washington'daki Dışişleri Bakanlığı göstermelik bir kurumdur. Amerika'nın gerçek "Dışişleri Bakanlığı" CFR'dir. ABD'nin 6 başkanının dışişleri danışmanlığını ve CFR başkanlığını yapan John Mcloy bu konuyu şöyle ifade etmiştir : "Yeni bir isme ihtiyacımız olduğunda CFR üyelerine bir göz atmamız ve New York'u aramamız yeterliydi." (People's almanac, sf.87) CFR son 50 yılın Dışişleri Bakanlığı için eğitim ve çıkış yeri olmuştur. John Foster Dulles'le başlayan tüm Dışişleri Bakanları sadece biri hariç CFR üyesiydi. Bu bakanlar, Dean Rusk, Cyrus Vance, Edmund Muskie, Henry Kissenger, George Schultz ve Alexander Haig'tir. CFR II. DÜNYA SAVAŞI'NIN DA PERDE ARKASINDAYDI İkinci Dünya Savaşı'nda yüz binlerce insanın ölümüne yol açan atom bombası da Amerikan Siyonist Lobisi tarafından planlanmıştı. "Konsey II. Dünya Savaşı sırasında 118.000 kişinin ölümüne neden olan Atom Bombası'nın kullanımı konusunda kilit rolü oynadı. 1945 yılında bomba hakkında kararları alan komite CFR üyelerinden oluşmaktaydı. Ayrıca konsey II. Dünya Savaşı sonrası da yönetici bir güce sahipti." (People's Almanac, Sf.86) "II. Dünya Savaşı döneminde, Manhattan Projesi kod adıyla Siyonist bilim adamları tarafından yapılan Atom Bombası, ABD Başkanı Yahudi Harry Solomon Truman'ın emriyle Japonya'ya atılmıştır." (Masonluk ve Kapitalizm, sf. 495 - 496) Richard Nixon, Yahudi Dwight Eisenhower, Adlai Stevenson, Yahudi Hubert Humphry, George Mc Govern ve Yahudi John Anderson dahil olmak üzere birçok başkan ve başkan adayı gibi başkan yardımcıları Yahudi Walter Mondale ve Yahudi Nelson Rockefeller de bu konseye üyedir. Ronald Reagan hükümetindeki Mason Casey ve Alexander Haig, Donald Regan, Ticaret Bakanı Malcolm Boldrige ve Özel Ticaret Temsilcisi William Brock CFR üyesiydi. Görüldüğü gibi Amerika Birleşik Devletleri, başkanından hükümet üyelerine, Senatosundan haber alma örgütlerine kadar, Siyonist kontrolü altındadır. Siyasi alandaki bu egemenlik, ülke ekonomisinde de kendini hissettirmektedir. ITT, IBM ve Standard Oil gibi Siyonist firmaların üst düzey avukatları, şirket liderleri ve bankerlerde üye listesindedir. Ayrıca ülkedeki büyük basın kuruluşları da konseyle bağlantılıdır. Ünlü Siyonist basın yayın organlarından New York Times'ın yayıncısı Arthur Heiys Shulzberger, Time'dan James Reston ve Bili Moyers, Time Dergisi'nin eski editörü Hadley Donovan, Washington Post yayıncısı Katherine Graham, CBS Başkanı William S.Paley ve NBV haber yapımcsı John Chancellar da CFR'lidir. (People's Almanac, sf.87) Siyonistlerin en etkili propaganda aracı olan basın ve medyadan James Restin ve Thomas Wicker'de Bilderberglidirler. Herald Tribüne Gazetesi sahibi Yahudi Arthur Shulzberger, Time ve Life dergilerinin sahibi Henry Luge toplantılara katılmıştır. SİYONİZMİN KONTROLÜNDEKİ GİZLİ SERVİS : CIA "CIA'yı kuran ve kırk yıl süreyle CFR direktörü olan Ailen Dulles, Richard Helms, William Colb, George Bush ve Masan VVilliam Casey de dahil olmak üzere bütün CIA başkanları CFR Üyesidir." (People's almanac, sf 87) Siyonistler tarafından kurulan ve dünyanın siyasi ve ekonomik politikalarını yönlendiren CIA'nın kilit noktalarında Siyonistler veya Masonlar bulunmaktadır, İsrail ve MOSSAD ile sıkı ilişkiler içerisinde bulunan CIA, dünyada kargaşa, kaos ve ihtilaller çıkararak, Siyonist çıkarlara hizmet vermektedir. CIA'nın hemen hemen bütün başkanları da CFR teşkilatına üyedirler. "CIA başkanlarından John Coleman ve W. Donovan CFR teşkilatının üyesi olup, kurulmasında oldukça etkin bir rol almışlardır." (People's Almanac, sh.87) BUSINESS ROUND TABLE Birbirinden bağımsız görünen dünyanın en büyük şirket ve kuruluşları bu organizasyona bağımlı olarak faaliyet gösterir. Bilderberg'in emirleri doğrultusunda hareket eden bu komisyon dünya ekonomisini az bir sayıda uluslararası şirketle kontrol eder. 1970'lerde Siyonist ve Mason sermayeli şirketlerin işadamları Amerika'nın dünya ekonomisindeki egemenliğini sağlamak için bir araya getiren bu kuruluş hemen Amerika'nın en önde gelen, politik güce sahip şirketler topluluğu halini almıştır. Kısa süre içinde ülkenin 200 kadar en büyük şirketini bünyesinde toplamıştır. Amerika'nın tüm iş sahasının sesini oluşturan bu Masonik kuruluş, ülkenin ekonomik ve siyasi politikalarında önemli bir yere sahiptir. Politika Komitesi hükümetin kanun çıkarmasında aktif bir rol alarak kendi istedikleri kararlan aldırtırlar. Dünyanın en güçlü ekonomisi olan Amerikan ekonomisini vergi, enflasyon, enerji kullanımı ve işsizlik gibi kilit noktalarda kontrolü altında tutan Business Round Table, dolayısıyla diğer bütün ülkelerin ekonomisini de kontrol altında tutmaktadır. Bir çok Siyonist şirketin desteklediği bu kuruluş, çok güçlü bir lobi konumundadır. Bu sayede Amerikan siyasi hayatı, özellikle de Kongre üzerinde çok etkilidir. Bu şekilde istedikleri kanunu onaylatır, istemediklerini reddettirirler. Özellikle İsrail'in ve Siyonizm'in çıkarlarını ilgilendiren konularda çok hassas davranan kurum, aleyhte hiçbir kararı Kongre'den çıkartmamıştır. "Bu etkinin en çarpıcı örneklerden birisi, sanayi ve ticari alanlarda tekelleşmeyi engelleyen Anti-trörst yasanın sustu-rulmasıdır. Üye şirketlerin çıkarlarını koruyup garanti altına almak için de, İşçi Kanunu Reform Kararnamesi'ni feshettirdiler. Böylece işçi haklarını ve ücretlerini kısıtlayıp, birliğin gücünü daha da arttırdılar. 1978 yılında ise, Tüketiciyi Koruma Kararnamesi'ne saldırıp, bu kanunu da kaldırdılar." (People's Almanac, sh.84) Özellikle Yahudi şirketlerini etkileyecek olan bu yasanın engellenmesi ile, bütün ekonomiyi kendi istekleri doğrultusunda yönlendirmelerini, fiyat artışlarını ve enflasyonu kontrolleri altında tutmalarını engelleyecek hiçbir engel kalmamıştır. Lobinin etkileri sadece Amerikan ekonomik ve siyasi hayatıyla sınırlı değildir. Dünya siyasetinde de etkili olan bu kuruluşun lobi faaliyetleri sayesinde, israil'in lehine olmayan hiçbir kanun, askeri veya ekonomik yardım paketi yürürlülüğe giremez. Bu gerçek ABD Dışişleri Bakanlık İlişkileri'nden sorumlu John G.Rancy'nin 1983 yılında Liberya Devlet Başkanı Samuel Doe'ya yazdığı mektupta açıkça görülmektedir: "Bilindiği gibi, Siyonistler Amerikan ticaret yaşamında büyük bir rol oynarlar. Onların bu maddi gücü, Siyonist lobisinin siyasi açıdan güçlenmesine de neden olmuştur. Eğer İsrail ile yakın işbirliğine giderseniz, size plânlanan desteği sağlamak büyük ölçüde kolaylaşacaktır." 1970'lerden itibaren başkanlık seçimlerinde CFR ile birlikte istediği adayı seçtiren Business Round Table, siyasi alanda gövde gösterisi yapmaktadır. Amerikan seçimlerinde hiçbir aday Siyonist lobisinin oylarım kendi saflarına almadan seçimi kazanamaz. Bunun farkında olan adaylar, seçim kampanyaları boyunca israil'in çıkarları doğrultusunda vaadlerde bulunurlar. Beyaz Saray'a seçilen Başkan'a düşen ise, kendisini seçtiren bu topluluğa karşı verdiği sözleri yerine getirmektir. Böylece dünyanın en güçlü devletinin Başkam'nı etkileri altına alan Business Round Table, askeri, ekonomik ve politik alanlarda yaptığı lobi faaliyetleri sayesinde Siyonist hedefler doğrultusunda kanunlar çıkartır. Bu Masonik komisyon gücünü daha arttırıp, önünde hiçbir engel bırakmamak için, üzerinde büyük bir kısıtlama yapan vergi kanununu kaldırtmıştır. "Komisyon üyesi Başkan Carter'da bu kanunun kaldırılması için ağırlığını kullanmış ve kaldırtmıştır." (People’s Almanac, sh.84) Birliğin kısa sürede zenginleşmesinin önemli sebeplerinden biri ülkenin en çok kazanan fakat en az vergi ödeyen şirketlerinden oluşmasıdır. Siyonistler tarafından kurulan ve Masonik hedeflere hizmet eden Federal Reserve'in (Amerikan Merkez Bankası) hesaplarının kontrol edilmesi de yine Business Roune Table tarafından engellenmiştir. Federal düzenlemelerin şirketlerde, her yıl ne kadar mal olduğunu inceleyip bunu kendi çıkarları için düzenlemişlerdir. Bu kuruluş tüm endüstri ve iş sahasındaki Masonları bir araya getirir. "Bendix Anonim'den William M.Agee, Bechel'den George P.Shultz, Bank Amerika'dan A.V.Clausen. Bu üyeler kuruluşun politika komitesinde yer alırlar. Ronald Reagan dönemi Hazine Bakanı Donald Regan'da bu kuruluşa üyedir. CFR ve Biİderberg'te aktif bir rol alan Walter Lipmann bu kuruluşta da önemli bir konuma sahiptir." (Lectures Françaises, sayı 214, sh.31-34) Dünyadaki hemen hemen tüm Siyonist petrol şirketleri: Standart Oil, Exxon, Texaco, Atlantik Richfield Oil, Golf Oil, Shell'd e kuruluşun üyeleri arasında yer almıştır. Ağır endüstri alanında U.S.Çelik, Bethlehem Çelik, Boeing Co. ve Caterpillar Co. da bu birliğe katılmıştır. Üretim şirketlerinden Johnson & Johnson, Procter & Gamble da kuruluşu üretim yönünden üyeliği ile desteklemiştir. Citicorp ve J.P.Morgon & Co finansman endüstrisi olarak bu birliğe katılmıştır. Ayrıca General Foods, General Mills, Coca-Cola, Pasific, Gas & Electric, AT & T, Campbell Soup Co, Kraft Inc, Nabisco Co. gibi şirketlerde üyedirler. En ünlü mağaza zincirlerinden Macy's Penney and Sears Reobuck and Co. Sigorta şirketlerinin en güçlüsü olan Metropolitan Life & Prudental bu kuruluşun gelişmesine büyük katkıda bulunmuştur. "Dünyaca Ünlü Yahudi Şirketlerinden General Motors, Transworld Airlines, Dow Chemical, Allied Chemical Corp., Du pont ve Eli Lilly & Co. bu kuruluşun faaliyetlerinde büyük rol oynamıştır." (People's Almanac, Sh.84) AIPAC AMERICAN - ISRAEL PUBLIC AFFAIRS COMMİTEE (Amerikan-İsrail Halkla İlişkiler Komitesi) Amerikan Senatosu'ndaki en güçlü Siyonist lobisi AIPAC, dünyaca ünlü Siyonist organizasyonu B'nai B'rith ile sıkı bir ilişki içerisinde çalışır. İsrail ekonomisinin büyük bir kısmı Amerikan Kongresi'nden gönderilen yardımlara dayanır. AIPACın Kongre'deki görevi ise İsrail'e yapılan yardımı düzenlemek ve Kongre'den geçmesini sağlamaktır. Aynı zamanda AIPAC, Amerika’nın Ortadoğu politikalarını düzenleyen organizasyonudur. AIPAC başkanı Thomas Dine "Kongre'deki arkadaşlarımız, bizim destekçilerimizdir"demektedir. AIPAC, Beyaz Saray'da olup biten herşeyden haberdar olduğunu göstermek için önceden haber aldığı gelişmeleri Kongre'deki adamları aracılığıyla belirtir. Yahudi Lobisi AIPAC'ın Amerika içindeki faaliyet alanlarından biri de Amerikan kolej ve üniversite kampüsleridir. Kuruluş bu tür yerleri çok iyi bir bilgi edinme kaynağı olarak görür. Ayrıca AIPAC İsrail taraftan öğrenciler yetiştirmek için B'nai B'rith ile başlattığı bir programı halen devam ettirmektedir. TRILATERAL Amerika, Japonya ve Batı Avrupa'nın fikir adamları, politikacıları, 300 kadar önde gelen işadamı ile beraber Trilateral grubunu oluşturmuştur. Bu Masonik komisyon dünyadaki bu üç bölge arasında politik ve ekonomik tekeli geliştirmek için kurulmuş özel bir komitedir. "Bu komisyon Siyonist banka fînansörü olan David Rockefeller'in fikridir. 1972 yılındaki bir Bilderberg toplantısından sonra Rockefeller, komisyona üye olarak uluslararası Mason finansörleri, üst düzey politikacıları ve ünlü Siyonistler! Bir araya getirmeye başladı. Komisyonun kurulmasında kendisine en büyük desteği yine bir Siyonist olan Zbigniew Brezinski vermiştir." (L'ONU et le Gouvemement Mondial, Lectures Françaises, sayı 235, sh.7) Trilateral ilk olarak Kasım 1973'te Tokya'da toplandı ve bu toplantıyı Brezinski yönetti. Rcckefeller ve Brezinski liderliğinde Trilateral, ülkeler arasında aktif ortaklık için çalışmaları son hızıyla devam ettirdi. Bilderberg'in yan kolu olan Trilateral'in en büyük amacı kontrolündeki Siyonist tröstler yoluyla ekonomik ve siyasi güç elde ederek dünya ekonomik ve siyasi politikalarına hakim olmaktır. Komisyon üyesi Fred Bergsten dünya hakimiyetinin hangi yolla elde edileceğini şu sözleri ile belirtmiştir: "Liberal enternasyonalizm bizim inancımızdır." Komisyonun üç merkezi New York, Paris ve Tokyo'da bulunur. Her bölge, bu komitenin Masonik amaçlan doğrultusunda kendi aktivitelerini hazırlama sorumluluğunu almıştır. Rockefeller'in ismi en başta olmak üzere Exxon, General Motors, Bechtel ve Time Inc. gibi Siyonist şirketlerin desteğiyle kurulan Kuzey Amerika Bölümü'nün başına David Rockefeller geçti (1977). Masonik olan tüm kuruluşlar gibi bu komisyonda gizli olarak, halka kapalı toplanmaktadır. Bu toplantılar senede bir kere sırayla üç bölgede yapılır. 30 üyeden oluşan bir yönetim kadrosu her ülkenin ekonomik işlerini yönetir. Komisyonun aktivitelerini anlatan "Trialogue" adı altında bir dergi ve "Üçgen Kağıtlar" adında kendi kontrollerini sağlamlaştıracak politik tavsiye raporları yayınlarlar. TRİLATERAL AMERİKAN BAŞKANLARINI MASONİK İDEALLER DOĞRULTUSUNDA SEÇMİŞTİR 1980 başkanlık seçimlerinde Trilateral Komisyonu olay yarattı. Bağımsız aday John Anderson ve Cumhuriyetçi aday George Bush Trilateral'in üyeleri oldukları için eleştirildiler. Aynı süre içinde Carter da Trilateral'deki üç yıllık üyeliğinin onu kukla haline getirdiği iddiasının çıkması, Carter'ın bu komisyonun çıkarlarını ne derece gözettiğini gösterir. Bu komisyon ilk bakışta ekonomik olarak faaliyette bulunuyor gibi görünmesine rağmen tüm ekonomik gücünü Siyonistlerin dünya hakimiyetini en kısa zamanda gerçekleştirmek için kullanır. Komisyonun etkisinin en açık olduğu dönem Carter dönemidir. Çünkü Başkan Carter 1973'te grubun asli üyesi olmuştur. Georgia Eyalet Başkanı, Rockefeller'in dikkatini çekmiş ve Carter bu sayede seçileceğini anlamıştır. Carter'ın Beyaz Saray'a girişi Komisyon'da edindiği güçlü Siyonist ve Mason finansman liderlerinin desteği ile mümkün oldu. Siyonist liderlerin dünyayı istedikleri gibi yönelebilmeleri için Carter gibi sadık bir Mason, başkanlık için oldukça ideal biri idi. Carter'ın kendi kampanya şefi şöyle demiştir: "Siyonist David Rockefeller ve Siyonist Zbigniew, Siyonist başkan adayı Carter'ın üzerinde çalışabilecekleri ideal politikacı olduğu konusunda anlaşmışlardı." (Peopie's Almanac, sh.90) AMERİKAN DIŞ POLİTİKASINI DA TRİLATERAL YÖNLENDİRİR Carter Amerika Birleşik Devletleri'nin politikalarının belirlenmesinde Trilateral'ı yol gösterici olarak kabul etmiştir. Birçok ifadesinde Trilateral düşüncesini yansıtmıştır. Özellikle şu ifadesi Carter'ın düşüncelerini açıkça yansıtmaktadır: "Bizim için Kuzey Amerika, Avrupa ve Japonya arasında bir ortaklık arama zamanı gelmiştir." (People's Almanac, sf. 93) Carter etrafındaki 25'ten fazla üst dereceli resmi makamlarını Trilateral'in Mason üyeleri ile doldurmuştur. Komisyon yine Siyonist ve Mason kontrolünde olan IMF ve Dünya Bankası'na kaynak oluşturup güçlendirmiştir. Petrol krizi taktiğini kullanarak borç almaya zorlanan az gelişmiş ülkelere geri alamayacağını bildiği halde borçlandırarak kendine bağımlı kılmıştır. "Özellikle Rockefeller'in bankası Chase Manhattan Bank toplam 52 milyar dolar borç verdi. Grubun en çok tartışmaya açık yayın organı, komisyonun dünyayı belli bir tabakanın yönetmesini amaçladığı iddialarını destekledi." (A.g.e. sh.93) Bu komisyonun en büyük başarılarından biri, Carter dönemindeki Mason politikacılardan kilit noktada olanları bünyesinde barındırmasıdır. Bu şekilde Beyaz Sarayı ve yakın çevresini ve özellikle de Kongre üyelerini yakın takibe ve kıskaca almıştır. Yapılan bu lobi faaliyetlerinin sonucunda Masonik planların gerçekleştirilmesi için gerekli adımlar kolaylıkla atılmış ve İsrail'in Ortadoğu'daki etkinliği ve dokunulmazlığı her geçen gün artmıştır. "Carter'ın yardımcısı Walter Mondale, Dışişleri Bakanı Cyrus Vance, Devlet Bakanı Yardımcısı Warren Christopher, Hazine Bakanı VV.Michael Blumenthal, Savunma Bakanı Harold Brown, B.M. temsilcisi Andrew Young, Carter'ın Güvenlik Danışmanı Siyonist Zbigniew Brezinski, ayrıca Ronald Reagan'ın Ekonomik Danışmanı ve Savunma Bakanı Caspar Weinberger Trilateral üyesidir. Eski Dışişleri Bakanı Yardımcısı Lane Kirkland her iki organizasyona (Trilateral ve CFR) üyedir. Bilderberg'ten Siyonist Giovanni Agnelli, Ünlü Siyonist ailesinden Fransız Baron Edmond de Rotschild, Trilateral'in listesinin başında yer alır. Dünyanın en büyük bankaları olan Bank of Tokyo, Fuji Bank, Bank of Madrid, Barclay's Bank, Royal Dutch Petroleum ve Siyonist anonim şirketler, Exxon, Lehman Brothers, Sears, Boeing, Coca Cola ve Sony, Toyota ve Mitsubishi gibi şirketlerin temsilcileri ve yönetim kadrOSU komisyona Üyedir." (Lectures Françaises, sayı 236, sh.10) Ayrıca basından da La Stampa, Die Zeit, Chicago Sun-Times, Minneapolis Star ve Tribüne de Trilateral'e üye olup kamuoyunu komisyonun istekleri çerçevesinde yönlendirmeyi sürdürmüştür. SONUÇ GDD ( GİZLİ DÜNYA DEVLETİ ); yukarıda ana hatları ile belirtilen disiplinli, itaatli, gizli organizasyon ve "ÖNEMLİ ALT KURULUŞLAR"ı vasıtasıyla başta ABD olmak üzere bütün dünyayı kontrol etmektedir ve bu GDD vasıtasıyla Siyonizm ana amacı olan Dünya Hakimiyeti'ni bugün için fiilen gerçekleştirmiş bulunmaktadır. ABD CUMHURBAŞKANLARINI GDD SEÇMEKTEDİR GDD Tarafından Seçilen ABD'nin Yahudi veya Mason Başkanlarından Bazıları George Washington, Thomas Jefferson, James Madison, William McKmley, Theodore Roosevelt, James Monroe, Andrew Jackson, James K.Polk, Warron G.Harding, William Howard Taft, James Buchanan, Andrew Johnson, James A.Garfield, Franklin D.Roosevelt, Hanry Truman, Richard Nixon, Jimmy Carter, Ronald Reagan, George Bush, Bill Clinton

Uluslararası Hava Taşımacılığı Birliği

Vikipedi, özgür ansiklopedi
IATA logo
IATA (International Air Transport Association, Uluslararası Hava Taşımacılığı Birliği), sadece havayolu şirketlerinin üye olabildiği, uluslararası bir ticaret kuruluşudur. Kurumun merkezi Kanada'nın Montreal şehrindedir.

Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

IATA; emniyetli, güvenli ve ekonomik hava ulaşımını sağlayabilmek amacıyla havayolları arası bir kuruluş olarak 1945 yılında Havana, Küba'da kurulmuştur. Kuruluşunda IATA'nın sadece 31 ülkeden 57 üyesi vardı. Şimdi ise dünya genelinde 140 ülkeden 270'in üzerinde üyeye sahiptir. Modern IATA, ilk uluslararası tarifeli uçuşun yapıldığı, 1919 yılında kurulan "International Air Traffic Association"un devamıdır.
İlk eski IATA, küçük ölçekli olarak başladı ve yavaş yavaş büyüdü. 1939 yılında Pan America’ın katılımına kadar katılım Avrupa havayolları ile sınırlı idi. 1945 sonrası IATA daha sistematik bir organizasyon ve daha geniş bir altyapı ile dünya genelindeki sorumluluklarını bir an önce yerine getirmek zorundaydı.
Bu durum IATA’nın amaçlarının 1945 ana sözleşmesinde (Articles of Association) 1939 öncesine nazaran daha kesin bir şekilde belirlenmesine yol açmıştır.
  • Tüm dünya insanlarının yararı için güvenli, düzenli ve ekonomik hava ulaşımının yaygınlaşıtırılması, hava ticaretinin geliştirilmesi ve bu konularla ilgili sorunların üzerinde çalışılması,
  • Doğrudan veya dolaylı olarak uluslararası hava ulaşım hizmeti ile ilgilenen hava ulaşım girişimleri arasında işbirliği ortamları hazırlamak,
  • Yeni oluşturulmuş Uluslararası Sivil Havacılık Teşkilatı (ICAO - International Civil Aviation Organization) ve diğer uluslararası organizasyonlarla ile işbirliği kurmak,
İlk günlerinde, IATA’nın en önemli görevlerinden biri teknik konulardı çünkü güvenlik ve güvenilirlik bir havayolu işletmesinin en temel işlevlerindendir. Bu işlevler, hava seyrüseferinde, havayolu altyapısında ve uçuş operasyonlarında en yüksek standartları gerektirmektedir. ICAO standart ve uygulamalarla ilgili ilk taslağını oluştururken IATA havayolları bu iş için çok önemli verileri sağlamıştır. 1949 yılı itibari ile, taslakların bir çoğu hazırlanmış ve Chicago Konvansiyonu’na (Chicago Konvansiyonu Uluslararası Sivil Havacılığı idaresinin temelleri oluşturulmuştur ve hala geçerlidir.) ek olarak yansıtılmıştır.
Bu ilk günlerde, ICAO bölgesel hava seyrüseferini koordine etmiş, havaalanlarını ve operasyonel yardımlarını bu tür hizmetleri sağlayamayan ülkeleri desteklemiştir. IATA,ICAO’ya ve Uluslararası Telekomünikasyon Birliği’ne dalga boyu kullanımı üzerinde havayolu verilerini iletmiştir.
Dünya hava ulaşımı ağının daha düzgün işletilebilmesi için dokümantasyonların ve prosedürlerin standartlaştırılması sağlam hukuki bir temel gerektirmekteydi. IATA, ICAOtarafından Amerika Hava Taşımacılığı Kanunu aracılığı ile düzenlenen uluslararası konvansiyonların oluşturulmasına destek olmuştur. Kuruluş, müşteri ve taşıyıcı havayolu arasında düzenlenen “Taşıma Şartları”nın oluşturulmasında çok önemli verilerle katkıda bulunmuştur. Ayrıca hukuki gündemdeki, ilk konulardan biri de 1929’da imzalanan Varşova Konvansiyonu’nun revize edilmesi ve güncellenmesidir. Varşova Konvansiyonu yolcu ölüm veya yaralanma ve kargo kaybı veya hasarı durumlarında havayolununun sorumluluklarını belirlemektedir.
Sağlam bir teknik ve hukuki çerçeve dahilinde işletmenin çalışmasının ardından, havayolu şirketlerinin bir sonraki ihtiyaçları da “Kimi nereye uçurabiliriz? Fiyatlandırmayı nasıl yapabiliriz? Birden fazla havayolu ile yapılan uçuşlarda ödemeler nasıl bölünecek –interline – ve havayolları hesaplarını nasıl kapatacak? Sorularına yanıt bulmak oldu.
1944 yılındaki Chicago Konferansı Chicago Konvansiyonu’nun doğumunu sağlamış ve ilk iki soruya çok taraflı yanıt bulmaya çalışmış, ancak başarılı olamamıştır. Kimin nereye uçabileceği üzerine sorun iki taraflı görüşmeler sonucu çözülmüştür. 1946 yılında Amerika ile Birleşik Kırallık arasında imzalanan Bermuda Anlaşması iki taraflı olarak imzalanan ve ICAO tarafından resmileştirilen ilk hava taşımacılık anlaşmalsı olmuştur. Günümüze kadar ülkeler arasında imzalanmış ve ICAO tarafından resmileştirilmiş 4.000’e yakın anlaşma bulunmaktadır.
İlk günlerde, hükümetler uluslararası havayolları tarafından belirlenen fiyatları izleme ve belirleme hakkında ısrarcı oldular. Ancak uygulamada bu fiyatları kendi kendilerine geliştiremediler. IATA, bu amaçla Trafik Konferansları düzenlemesi için, tüm fiyat ve oranlar hükümet onayına tabii olmak üzere üzeFiyatlar, komşu ülkeleri de etkileyebilecek tarifeler arası tutarsızlıklar ve böylece trafik sapması giderilerek mantıklı bir seviyeye oturtuldu. Bu durumda, fiyatların öngörülebilmesi nedeniyle havayolu şirketleri birden fazla havayolu ile uçulması gereken seyahatlarda diğer havayollarınınde Janerio]]’da 1947 yılında yapıldı. Burada neredeyse hava taşımacılığının hemen hemen her hususlarını kapsayan 400 konuda çeşitli anlaşmalara varıldı. Çok sektörlü yolculuklarda ücret oluşturma kuralları, gelir paylaşımı –pro rata- kuralları, bagaj sınırları, bilet ve airway bill tasarımları ve acente kurma prosedürleri bu ilk toplantıda karar verilen tipik detaylardan bazılarıdır.
Günümüzde, bu öncü çalışma, halen geçerli olan ve bunlar gibi diğer birçok konuda da çalışan IATA Çözümleri’ne (IATA Resolutions) yansıtılmıştır.
  • Çok taraflı Interline Trafik Anlaşmaları: Havayollarının interline ağı için temeldir. 300’e yakın havayolu bunları imzalayarak karşılıklı olarak biri diğerinin bilet ve airway bill’lerini dolayısıyla yolcu ve kargosunu kabul etmeye başlamıştır.
  • Yolcu ve Kargo Hizmetleri Konferans Çözümleri: Bilet ve airway bill’ler için çeşitli standart formatlar ve teknik özellikleri içermektedir.
  • Yolcu ve Kargo Acente Anlaşmaları ve Satış Ace biletlerini kabul etmeye başladılar. Bu da interline işlemini doğurdu. Günümüzde bu işlem sayesinde yılda 50 milyon uluslararası havayolu yolcusu, biletlerini tek bir yerden ve tek bir döviz kurundan ödemekte ancak seyahatlarını en az iki belki beş veya altı havayolu kullanarak tamamlamaktadır. Bu havayolu şirketleri de tamamen farklı para birimlerinin kullanıldığı farklı ülkeler olabilmektedir.
Dünya geneli için ilk Trafik Konferansı [[Rio nta Kuralları: IATA üye havayolu şirketleri ve onaylanmış acenteleri arasındaki yolcu ve kargo ile ilgili ilişkiyi düzenler.
Interline işlemlerinden doğan havayolları arasındaki borçların çözümlemesi için, Ocak 1947’de Clearing House kurulmuştur. İlk yılında, 17 havayolu 26 milyon Amerikan Doları borç burada çözülmüştür. 1994 yılı itibari ile Clearing House’da havayolu olmayan şirketler de dahil olmak üzere 380 katılımcı bulunmaktadır. Toplam çözümlenen miktar ise 22.8 milyar Amerikan Doları’dır. Tipik olarak katılımcıların yüzde 90’ın alacakları borçlarından silinerek çözümlenmekte ve para transferi gerekmemektedirre görevlendirildi. Burada iki amaç vardı: Fiyatlandırmadaki vahşi rekabeti engellemek ve tüketici yararı için fiyatları olabilecek en düşük seviyede tutmak.
.

Büyüme & Gelişme[değiştir | kaynağı değiştir]

Uluslararası hava ulaşımı, 1945’li yıllardan 1973 yılındaki petrol krizine kadar iki basamaklı değerlerle büyümüştür. Bu büyümenin arkasındaki en büyük etken de teknik açıdan yaşanan gelişmelerdir. 1950’lerin başında uçmaya başlayan turbo pervaneli uçaklar, 1958 yılında atlantik ötesi uçabilen jetler, 1970’lerde geniş gövdeli uçaklar ve yüksek by-pass oranlı motorlar ve daha sonra gelişmiş aviyonik sistemler bu teknik gelişmelerin örnekleridir. Bu gelişmeler daha yüksek hızlara, daha büyük boyurlara ve daha düşük maliyetlere yol açmış ve sonuç olarak daha düşük ücretler ortaya çıkmıştır. İnsanların reel gelirlerinin ve tatil için harcamak istedikleri zamanın artması hava ulaşmına olan talepte bir patlama yaşanmasına neden olmuştur.
Doğal olarak hava ulaşımındaki artan talep IATA’nın faaliyetlerinde artışa neden olmuştur. Teknik çalışmalar aşağıda listelendiği gibi yedi alanda gelişti.
  • Aviyonik ve Telekominikasyon, çok büyük öneme sahip seyrüsefer fonksiyonlarının geliştirilmesi.
  • Mühendislik ve Çevre, uçak gürültü ve diğer gaz emisyonları ile ilgili IATA politikalarının belirlenmesi.
  • Havaalanları, havayolu şirketlerinin, havaalanı terminalleri ile ilgili ihtiyaçların sağlanması.Uçuş İşletme, minimum uçak mesafesi ve hava rotaları gibi güvenlik faktörlerin üzerine çalışılması.
  • Tıbbi, uçuş ekibinin sağlık standartlarını incelemiş ve engelli yolcular için hava ulaşmının sağlanmabilmesi.
  • Tesis, havaalanlarından insan ve eşyaların akışının hızını –özellikle gümrük ve göçmen işleri ile ilgili- artırılması.
  • Emniyet, uçak kaçırma ve sabotajların engellenerek yolcu ve kargolarının güvenliğinin sağlanması ve biletlerde sahtecilik ve hırsızlığın engellenmesi.
IATA’nin hukuki çabaları, hızlı büyümenin yaşandığı dönemle ilgili yeni teknolojilerin etkisini de getirmiştir. yeni Uçak ve sistemleri, elektronik veri işleme ve satış-pazarlama tekniklerindeki gelişmeler üzerinde endüstriye tavsiyeler vermiştir. Bu dönemde, kaçırma ve sabotaj eylemlerinde bir artış gözlendiğinden, IATA ilk uluslararası hukuki karşı önlemleri belirleyen Tokyo, Hague ve Montreal Konvansiyonları’nın yapılmasında yardımcı olmuştur. 1960’larda otomasyon havayolu işletmelerinin ortak özelliklerinden olmuştur. Ancak bu işlemlerde bir standardizasyon bulunmamaktaydı. Bunun üzerine IATA, bugün hala kullanılan şirketler arası veri aktarımı için standart mesaj formatları oluşturulması çalışmalarına katkıda bulunmuştur.
Amaç, havayolu hizmetini geliştirerek, maliyetlerin azaltılmasını sağlamaktı. Bu felsefe 1950 ve 1960’lı yıllarda birçok faaliyetin geliştirilmesine neden olmuştur. Clearing House’un geliştirilmesi, Faturalama ve Kapatma Planları (Billing and Settlement Plans) ve Kargo Hesapları Kapatma Sistemleri’nin (Cargo Accounts Settlement Systems) kurulmasına neden olmuştur. Etki olarak, tek yönlü clearing house’lar acentelerden havayolu şirketlerine gelir aktarımını hızlandırmıştır. Satış acenteleri, akreditasyon işlemi altında profesyonel durumlarını kanıtlama fırsatına sahip olmuş ve acenteler için eğitim imkânları sağlanmıştır. Günümüzde dünya genelinde, 81.000 IATA acentesi ve IATA’nın sağladığı acente eğitim kurslarına katılan 135.000 öğrenci bulunmaktadır.
Uluslararası hava ulaşımı vergilendirme ile ilgili özel sorunlar yaratmaktadır. Bu 2nci Dünya Savaşı’ndan önce bile akıllarda olan bir sorundu. IATA bazı vergilerin kanuna uygunluğunu sorgulamakta ve genel olarak havacılıkta aşırı vergilendirmenin yaratabileceği sorunlara hükümetlerin dikkatini çekmeye çalışmaktadır. Yolcu ücretleri, havaalanı kullanma ve hava seyrüsefer hizmetleri ücretleri 1960 ve 1970’li yıllarda ortaya çıkmıştır. IATA’nın görevi bu ücretlerin etkilerini minimize etmek ve bu ücretlerin sadece gerektiği gibi tesisler için alındığının, ücretlerin maliyetlerle ilişkili olduğunun ve verimlilik gelişmelerinin maliyet projeksiyonlarına yansıtıldığından emin olunmasını sağlamaktadır. Havayolu şirketinin ülkesi dışında kazandığı ücretleri zaman zaman o ülkenin merkez bankası tarafından bloke edilebilir. IATA, bu gelirin serbest bırakılması ve ilgili havayoluna transfer edilmesi için çalışmalar yapar.
Birim Yükleme Cihazları veya konteyner’lar kargoların hızlı ve ekonomik olarak taşınmasını sağlar. IATA üyeleri, konteyner’lar için teknik özelliklerini belirlediler ve Konteyner kontrol merkezi kurdular. Bu merkezde konteyner’ların hareketleri izlenmektedir. 1955’e kadar, zehirli, yanıcı ve korosif malzemelerin hava ulaşımı tamamen yasaktı. Ardından IATA bu malzemelerin güvenli olarak taşınabilmesi amacıyla Tehlikeli Maddeler Kurallarını oluşturdu. Tehlikeli Maddeler’in taşınması bir yılda 500 milyon Amerikan Dolar’lık bir iş haline geldi. 10 yıl sonra, Canlı Hayvan Taşımacılığı Kuralları hayvanların hava ulaşımı ile nasıl taşınabileceğini düzenledi.
I. Dünya Savaşı sıralarında kurulan ve değişen, gelişen dünya ulaşımı ve ticaretini fiziksel iletişimin mimarı bir kuruluş olan IATA günümüzde de önemli bir yer işgal etmektedir.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

7 Temmuz 2015 Salı

Rothschild ailesi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Rothschild ailesi
Rotschilds arms.jpg

Kurucunun 5 oğlunu temsil eden oklar
SloganConcordia, Integritas, Industria
Kuruluş1744
TürAşkenazi Yahudisi
MerkezFrankfurtAlmanya
KonumMonakoLüksemburgFransaİsviçre,LihtenştaynBirleşik KrallıkCayman Adaları
Resmî sitehttp://www.rothschild.info/
Rothschild ailesi (Rothschild Hanedanlığı, ya da kısaca Rothschildlerolarak da bilinir)[1] 18. yüzyılin sonlarından başlayarak Avrupa'nın çeşitli merkezlerinde bankalar kuran Alman kökenli Yahudi bir ailedir. AileninAvusturya ayağının beş nesli 1816 yılında Habsburg Imparatoru II. Francis tarafından miras sistemiyle geçen baronluk verilmesiyle Avusturya soylusu ilan edilmiştir. Ailenin Ingiliz ayağı ise Kraliçe Viktorya'nın isteği üzerine Ingiliz soylusu olmuştur.[2][3] 19. yüzyıl boyunca ailenin, en büyük özel ve modern tarihin en büyük servetini oluşturduğu öne sürülmektedir.[3][4][5]

Waddesdon Malikanesi;Buckinghamshire, Ingiltere

Ortaya çıkışları[değiştir | kaynağı değiştir]


Rothschild'lerin Frankfurt Yahudi gettosundaki evi
Ailenin Avrupa'da tanınmaya başlaması 1744'te döviz değişimiyle uğraşan,Hesse Prensi ile ticaret yapan (1710 doğumlu) Amschel Moses Rothschild 'in oğlu olan Mayer Amschel Rothschild'inFrankfurtAlmanya'da doğumuyla başladı.[6] Frankfurt'un Judengasse denilen Yahudi gettosunda doğan Mayer, bir finans kurumu kurdu ve iş yapmaları için 5 oğlunu farklı Avrupa şehirlerine yollayarak nüfuzunu genişletti.
Rothschild'lerin yarattığı bu yeni tarz uluslararası işyeri yerel saldırıya karşı dayanıklı idi. 1819'da antisemitik şiddet Almanya'nın birçok yerinde patlak verdi. Hep-Hep isyanları sırasında Frankfurt'taki Rothschild bankasına da saldırı oldu, fakat farklı merkezlere dağıtılmış haldeki Rothschild servetine zarar gelmedi. Mayer Rotschild'in bankalarının gelecekteki başarısı için bir diğer önemli stratejisi işin kontrolünü aile ellerinde tutması, bu sayede de başarılı işleri ve servetlerinin boyutunu gizli tutabilmesiydi. 1906 civarında, Yahudi Ansiklopedisi şöyle yazıyordu: "Rothschild'lerin başlattığı farklı finans merkezlerine aynı ailenin şube açtığı bu teknik kısa zamanda Bischoffsheim, Pereire, Seligman, Lazard gibi aileler ve diğer Yahudi finansörler tarafından takip edildi ve bu finansörler finansa yatkınlıkları ve sağlamlıklarıyla sadece Yahudi çevresinde değil bütün bankacılık sektöründe adlarını duyurdular. Bu sayede Yahudi finansörler 19.yy'ın orta ve son çeyreğinde uluslararası finans'ta gittikçe büyük pay sahibi olmaya başladılar. Bütün bu grubun arkasından gittiği isim ise Rothschildler idi..." Ayrıca şöyle devam ediyor: "Daha yakın zamanlarda, Yahudi olmayan finansörler de aynı kozmopolit methodu benimsedi ve Yahudi kontrolü eskiye göre kısmen daha azaldı.""[7]
Rothschildlerin arması sıkılmış bir yumruk ve Mayer Rothschild'in beş oğlunu simgeleyen beş oktan oluşuyor. Bu aynı zamanda İncil'in Psalm:127 bölümüne de bir göndermedir: "Bir savaşcının elindeki oklar gibi". Ailenin sloganı ise armanın altında Latince yer alıyor: Concordia, Integritas, Industria (Uyum, Dürüstlük, Girişimcilik)[8] Almanca olan soyad "Kırmızı Kalkan" anlamına geliyor. Bu soyad Almanya'da epey yaygın olsa da sahiplerinin çoğu bu aileyle bağlantılı değil.
Kraliyet ve aristokrasi arasında yaygın olan, daha sonra da Du Pont ailesi gibi iş çevrelerince de kopyalanan bir teknik olan ilk ve ikinci dereceden kuzenler arasında evlilikleri dikkatle ayarlayarak Mayer Rothschild, servetin ailede kalmasını sağladı. Fakat daha sonraları 19.yy'ın sonuna doğru neredeyse bütün Rothschild'ler aile dışından, genellikle de aristokrasi ve diğer finansal hanedenlar içinden evlilik yaptılar.[9] Mayer Amschel Rothschild'in oğulları ve gittikleri şehirler şöyleydi:

Napolyon Savaşları[değiştir | kaynağı değiştir]

Rothschild'ler Napolyon Savaşları (1803-1815) başlamadan önce de önemli bir miktarda servete sahipti, ve bu sıralarda da değerli külçe metal ticaretinde üstünlük elde ettiler. Nathan Mayer Rothschild Londra'dan, 1813-1815 arasında Ingiliz savaş masraflarını neredeyse tek başına üstlenerek önemli rol oynadı. Bir yandan Wellington Dükü'nün Avrupa'nın çeşitli yerlerindeki ordularına değerli külçelerin ulaşmasını sağlarken bir yandan da kıtadaki İngiliz müttefiklerine finansal yardımlar ayarlıyordu. Yalnızca 1815 yılında, Rothschild'ler müttefiklere £9.8 milyon (2008 değeriyle £634 milyon) destek kredisi sağladılar.
Kardeşler kıtadaki Rotschild aktivitelerini koordine ettiler, ve aile savaş yorgunu Avrupa'da altın taşımacılığı için temsilciler, sevkiyatçılar ve kuryelerden oluşan bir iletişim ağı geliştirdi. Bu iletişim ağı daha sonraları Nathan Rothschild'e zaman zaman politik ve finansal bilgiler sağlamak için de kullanılacaktı. Böylece Nathan piyasalardaki rakiplerinden çok daha avantajlı olacak; bu vesileyle de Rothschild bankacılığı İngiliz devleti için vazgeçilmez hale gelecekti. Örneğin bir seferinde, ailenin bu ağı Londra'daki Nathan'ın, Wellington'ın Waterloo Savaşı'ndaki zaferini devletin resmi elçisinden tam bir gün önce haberi olmasını sağladı.
Rothschild'lerin en kârlı hareketlerinden birinin temeli, İngiliz zaferi halka duyurulduktan sonra atıldı. Nathan Rothschild, barışı takiben azalacak devlet borçlanmasının, savaş ertesi yurtiçi ekonomisinin yeniden yapılanmasını sona erdirecek iki yıllık dengelenme sürecinin ardından, İngiliz devlet bonolarında bir fırlama yaratacağını hesapladı. Finansal tarihin en cüretkar hareketlerinden biri olarak kabul edilen bir adımla, Nathan derhal devlet bono piyasasını o zaman için oldukça yüksek görünen bir fiyata satın alıp, iki yıl bekledikten sonra 1817'de piyasalardaki kısa bir fırlamanın tepesinde %40 kâr marjı ile sattı. Rothschild ailesinin elinde bulunan "kaldıraç" amaçlı kullanılacak (leverage) para düşünüldüğünde, bu kârın getirisinin ne kadar büyük olduğu anlaşılabilir.
19.yy'ın sonlarına doğru anti-semitist eğilimli bir dergide yayınlanan aile hakkındaki bir makaleden yayılan iddiaların aksine, Rothschild'in birinci önceliği bu bilginin ona piyasalarda sağlayacağı finansal avantaj değildi; o ve kuryesi zafer haberini derhal hükümete iletmiştir. Bunun 1846'da bir Fransız bildirisinden çıkan bir mit olduğu ve John Reeves'in 1887'de Rothschildler: Milletlerin Finansal Yöneticileri[10] kitabında abartarak yaydığı sanılmaktadır. Bu daha sonra popüler anlatımlarda tekrarlanmıştır, örneğin Morton' unkinde.
Nathan Mayer Rothschild işini ilk olarak Manchester, İngiltere'de 1806'da kurdu; daha sonra aşama aşama Londra'ya taşındı. Burada 1809'da 2 New Court, St. Swithin's Lane, City of London adresindeki yeri aldı. Burada N. M. Rothschild and Sons adlı firmayı 1811'de kurdu, ve bu firma halen aynı adreste hizmet vermektedir. 1818'de Prusya devletine £5 milyon borç ayarladı, ve devlet kredileri için bono çıkarımları bankasının ana konsantrasyonunu oluşturdu. City of London'da öylesine güçlü bir pozisyona erişti ki 1825-6 yıllarına gelindiğinde, İngiltere Bankasına piyasadaki olası bir likidite krizinden etkilenmemesini sağlayacak kadar para sağlayabiliyordu.

Kültürel referanslar[değiştir | kaynağı değiştir]

İngiliz Gazetesi Daily Telegraph söyle diyor: "Bu uluslararası bankacı ailesinin ismi servet, güç ve gizlilikle eş anlamlı... Rothschild ismi para ve güçle başka hiçbir soyismin yanına yaklaşamadığı kadar bütünleşmiştir." [11]
Rothschild ailesinin hikayesi birkaç film, kitap ve müzikale konu oldu:
  • 1934 yapımı Hollywood filmi Rothschild BankasıMayer Amschel Rothschild'in hayatını canlandırdı. Bu filmden alıntılar bir Nazi propaganda filmi olan Der ewige Jude (Sonsuz Yahudi)'e dahil edildi.
  • Bir diğer Alman filmi olan Die Rothschilds (Aktien auf Waterloo)[12] da 1940 yılında çekildi.
  • Ailenin 1818'e kadar olan hikayesini anlatan The Rothschilds isimli bir Broadway müzikali 1971 yılında Tony ödülü'ne aday gösterildi.
  • Nathaniel Mayer ("Natty") Rothschild, 1. Rothschild Baronu; Iain Pears'ın tarihsel-gizem romanı Stone's Fall 'da bir yan karakterdir.
  • Rothschild ismi Aldous Huxley tarafından, kitabı Cesur Yeni Dünya'da, diğer birçok tarihsel olarak servet sahibi, bilimsel yeniliklere öncü olmuş vs. insanlar arasında bahsedilmektedir. Morgana Rothschild karakteri ise hikayede küçük bir rol sahibidir.
  • Dostoyevski'nin kısa romanı Delikanlı'nın (The Adolescent) ana karakterinin hayali "bir Rothschild kadar zengin olmak"tır.
  • Olağanüstü servetle eşanlamlı Rothschild ismi, Damdaki Kemancı müzikalindeki "Ah Bir Zengin Olsam (If I Were a Rich Man)" şarkısına da esin kaynağı olmuştur. Yidiş dilinde "Ven ikh bin Rothchild (Ah bir Rothschild olsam)" şeklinde yazılır.[13]
"Evet sevgili arkadaşım, sonuç şuraya çıkıyor: bir şey yapmak için önce bir şey olmalısın. Dante'nin mükemmelliğini düşündüğümüzde, arkasında yüzlerce yıllık medeniyetin birikimi olduğunu biliriz. Aynı şekilde, Rothschild Bankası da zengindir, ve bu serveti bir araya getirmek birden fazla nesille mümkün olmuştur. Aslında her şey ilk akla gelenden daha derin anlamlara sahiptir."
Johann Wolfgang von Goethe, Ekim 1828[14]

Komplo teorileri[değiştir | kaynağı değiştir]


Antisemitist karikatür, C.Leandre, Fransa, 1898
200 seneyi aşkın bir zamandır, Rothschild ailesi sıklıkla komplo teorilerinin hedefinde olmuştur. Bu teoriler farklı formlar almaktadır; örneğin ailenin Illuminati üyesi olduğunu öne sürmek, bütün dünyanın servetini ve finansal kurumlarını kontrol ettiği iddiasında olmak ya da devletler arası savaşı teşvik ettiğini savunmak gibi. Bu ve benzer görüşleri tartışan tarihçi Niall Ferguson şöyle yazmıştır: "Görmüş olduğumuz gibi, savaşlar borçlu bir devleti, yenilgisi ve toprak kaybı sonucu faiz ödemelerini karşılayamaz duruma getirme riski taşıdığından var olan bono fiyatlarını da kötü etkilemektedir. 19. yüzyılın ortalarına doğru, Rothschild'ler ticaretle uğraşmaktan fon yönetimine doğru kaymış, dikkatlice geniş devlet bonosu portfolyolarıyla ilgilenmekteydiler. Artık paralarını kazanmış olduklarından, olası bir savaştan kazanacakları kaybedeceklerinden daha az hale geldi. Rothschild'ler finansal ağırlıklarını Birleşik Krallığın arkasına koyarak Napolyon Savaşlarının kaderini belirlemişlerdi. Şimdi ise kenarda oturmayı tercih ediyorlar.

Mayer Amschel Rothschild'in Soyu[değiştir | kaynağı değiştir]

Mayer Amschel Rothschild'in vasiyetine göre aile üyelerinden büyük bir itiraz olmadığı sürece yaşça en büyük erkek evlat Baron Rothschild olarak ailenin lideri olacaktır. Miras paylaşımı yapılmayacak ve aile serveti gizli tutulacaktır. Aile servetinin dışarı çıkmaması için kuzenler arası evlilik yapılacaktır. Ailenin şu anki baronu Jacob Rothschild, 4. Baron Rothschild'dir. Kendisinden sonra ise oğlu Nathaniel Philip Victor James Rothschild 5. Baron Rothschild olacaktır.

Baron Rothschild'ler[değiştir | kaynağı değiştir]

Mayer Amschel Rothschild'in soyundan gelenlerin bir kısmı[değiştir | kaynağı değiştir]


Baron David René de Rothschild;De Beers'in eski, N.M. Rothschild & Sons'in şuanki Fransız yöneticisi.

Lord Ferdinand von Rothschild(1839–1898)

Lionel De Rothschild (1808–1879)

Rothschild Soy Ağacı (İngilizce)
  • Prenses Agnès de La Tour d'Auvergne-Lauraguais, (d. 1972)
  • Binbaşı Alexander Karet, (1905–1976)
  • Prens Alexandre Louis Philippe Marie Berthier, 4. Wagram Prensi, (1883–1918), 1. Dünya Savaşı'na katılarak öldü.
  • Albert Salomon von Rothschild (1844–1911), Creditanstalt'ta büyük hissesi bulunuyordu.
  • Alfred Charles de Rothschild (20 Temmuz 1842 – 31 Ocak 1918)
  • Alice Charlotte von Rothschild (1847–1922) Kraliçe Viktorya'nın yakın arkadaşı
  • Aline Caroline de Rothschild (1885–1909), Fransa sosyetesi mensubu
  • Lady Aline Caroline Cholmondeley (1916–)
  • Barones Alix Hermine Jeannette Schey de Koromla (1911–1982)
  • Alphonse James de Rothschild (1827–1905)
  • Amschel Mayor James Rothschild (1955–1996, Paris), patron of motor racing
  • Princess Andréa de La Tour d'Auvergne-Lauraguais (ö. Paris 1972)
  • Anthony Gustav de Rothschild (1887–1961), at yetiştiricisi
  • Anthony James de Rothschild (d. 1977)
  • Anselm von Rothschild (1803–1874), Avusturyalı bankacı
  • Anselm Alexander Carl de Rothschild (1835–1854)
  • Sir Anthony de Rothschild, 1st Baronet (1810–1876)
  • Antoine Armand Odélric Marie Henri de Gramont, 13. Gramont Dükü, (1951–)
  • Alain James de Rothschild (1910–1982)
  • Lady Barbara Marie-Louise Constance Berry (d. 1935)
  • Count Armand de Cossé-Brissac (1967–)
  • Miriam Caroline Alexandrine de Rothschild
  • Lord Charles Robert Archibald Grant
  • Ariane de Rothschild
  • Ariella de Rothschild
  • Arthur de Rothschild (1851–1903)
  • Benjamin de Rothschild (born 1963, Paris)
  • Princess Béatrice de Broglie (d. 1913)
  • Béatrice Ephrussi de Rothschild (1864–1934)
  • Bethsabée de Rothschild (1914–1999)
  • Carl Mayer von Rothschild (1788–1855)
  • Cécile Léonie Eugénie Gudule Lucie de Rothschild (1913–)
  • Charlotte de Rothschild
  • Charlotte Henriette de Rothschild (born 1955), Ingiliz Opera sanatçısı
  • Charlotte von Rothschild(1818–84)
  • Count Charles-Emmanuel Lannes de Montebello (d. 1942)
  • Charles Rothschild (1877–1923), banker ve böcekbilimci
  • Charles Gregoire de Rothschild (d. 1944), bankacı
  • Constance Flower, 1st Baroness of Battersea, (1843–1931)
  • David Cholmondeley, 7th Marquess of Cholmondeley (1960–), Lord Great Chamberlain of England
  • David Mayer de Rothschild (d. 1978), Macerasever ve çevreci milyarder Ingiliz
  • David René de Rothschild (d. 1942)
  • Diane Cécile Alice Juliette de Rothschild (1907–)
  • Edmond Adolphe de Rothschild
  • Edouard Etienne de Rothschild, (born 1957)
  • Édouard Alphonse James de Rothschild (1868–1949) finansör ve polo oyuncusu
  • Prince Edouard de La Tour d'Auvergne-Lauraguais, (1949–)
  • Edmond James de Rothschild (1845–1934)
  • Edmund Leopold de Rothschild (1916–2009)
  • Elie de Rothschild (1917–2007)
  • Princess Elisabeth de Broglie (1920–)
  • Elisabeth Clarice de Rothschild (d. 1952)
  • Emma Rothschild (d. 1948)
  • Esther de Rothschild (d. 1979)
  • Evelina de Rothschild(1839–66)
  • Evelyn Achille de Rothschild (1886–1917), Ingiliz ordusu için savaşırken 1. Dünya Savaşı sırasında öldü
  • Sir Evelyn de Rothschild (d. 1931), bankacı
  • Guy de Rothschild (1909–2007)
  • Baron Ferdinand de Rothschild (1839–1898)
  • Hannah Primrose, Countess of Rosebery née Hannah Rothschild (1851–1890)
  • Henry Herbert, 7th Earl of Carnarvon, (1924–2001)
  • Henri James de Rothschild (1872–1946)
  • Henry Herbert, 6th Earl of Carnarvon (1898–1987)
  • Duke Hélie Marie Auguste Jacques Bertrand Philippe, (1943), 10th Duke of Noailles
  • Henriette Rothschild (1791–1866) married Sir Moses Montefiore (1784–1885)
  • Count Henri de Gramont (1909–1994)
  • Hugh Cholmondeley, 6th Marquess of Cholmondeley (1919–90), Lord Great Chamberlain of England
  • Jacob Rothschild, 4th Baron Rothschild, (born 1936), yatırım bankacısı
  • James Armand de Rothschild (1878–1957)
  • James Mayer Rothschild (1792–1868)
  • Lady Lavinia Anne Alix de Rothschild, of the Rothschild and Borghese family
  • Marie-Hélène de Rothschild (1927–94), Fransız sosyete mensubu
  • Mayer Amschel de Rothschild (1818–1874)
  • Neil Primrose, 7th Earl of Rosebery (1929–)
  • Neil James Archibald Primrose (1882–1917), Milletvekili, 1. Dünya Savaşı sırasında öldü
  • Nelly Rachel de Rothschild (d. 1947)
  • Baroness Nica de Koenigswarter (née Baroness Pannonica Rothschild) (1913–1988), bebop ve jazz yazarı
  • Baron Léon Lambert (1929–1987), Belçikalı sanat koleksiyoncusu
  • Leopold de Rothschild (1845–1917)
  • Leopold David de Rothschild (1927–)
  • Leonora de Rothschild (1837–1911)
  • Lionel Nathan Rothschild (1808–1879)
  • Louis Nathaniel de Rothschild (1882–1955)
  • Countess Magdalene-Sophie von Attems, (1927–)
  • Miriam Louisa Rothschild (1908–2005), famous entomologist and zoologist
  • Lionel Walter Rothschild, 2nd Baron Rothschild of the United Kingdom (1868–1937)
  • Nathaniel de Rothschild (1812–1870)
  • Nathan Mayer Rothschild (1777–1836)
  • Nathan Mayer Rothschild, 1st Baron Rothschild of the United Kingdom (1840–1915)
  • Nathaniel Charles Jacob Rothschild, 4th Baron Rothschild of the United Kingdom (born 1936)
  • Nathaniel Robert de Rothschild (1946), French financier
  • Nathaniel Mayer Victor Rothschild, 3rd Baron Rothschild of the United Kingdom (1910–1990)
  • Nathaniel Philip Rothschild (born 1971), a co-chairman of Atticus Capital, a £20 billion hedge fund
  • Nathaniel Anselm von Rothschild (1836–1905), Austrian socialite
  • Sir Philip Sassoon, 3rd Baronet (1888–1939), British First Commissioner of Works and Under-Secretary of State for Air
  • Count Philippe de Nicolay (born 1955), of the House of Nicolay, a great-grandson of Salomon James de Rothschild, he is a director of the Rothschild group.
  • Philippe de Rothschild (1902–1988), vintner
  • Philippine de Rothschild (born 1935), vintner
  • Jacqueline Rebecca Louise de Rothschild, born 6 November 1911, chess and tennis champion
  • Harry Primrose, 6th Earl of Rosebery (1882–1974) Earl of Roseberry
  • Raphael de Rothschild (1976–1997)
  • Salomon James de Rothschild, (1835–1864)
  • Lady Serena Dunn Rothschild, (born 1935)
  • Countess Sophie von Löwenstein-Scharffeneck, (1896–1978)
  • Lady Sybil Grant (1879–1955), British writer
  • Sybil Cholmondeley, Marchioness of Cholmondeley, (1894–1989)
  • Valentine Noémi von Springer, (1886 - 1969)
  • Victor Rothschild, 3rd Baron Rothschild
  • Victoria Katherine Rothschild (1953–)
  • Walter Rothschild, 2nd Baron Rothschild, zoologist
  • Wilhelm Carl von Rothschild
  • Zachary Ryan de Rothschild (d. 1997)

Aileye evlenerek dahil olanların bir kısmı[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Maurice Ephrussi (1849–1916), of the Ephrussi banking dynasty[59]
  • Ben Goldsmith (1980–), son of financier James Goldsmith
  • Anita Patience Guinness (1957), of the Guinness family, married Amschel Mayor James Rothschild[60]
  • Cora Guggenheim (1873–1956), of the Guggenheim family, married Louis F. Rothschild (1869–1957)
  • Abraham Oppenheim (1804–1878), of the Oppenheim Family, married Charlotte Beyfus (1811–1887)
  • Elisabeth de Rothschild (1902–1945), (born Pelletier de Chambure), the only member of the Rothschild family to die in the holocaust.
  • Antoine Agénor Armand (1879–1962), of the Naples Rothschild lines, married Comtesse Élaine Greffulhe, daughter of Princess Élisabeth de Caraman-Chimay
  • Count François de Nicolay (1919–1963), of the House of Nicolay, married Marie-Hélène Naila Stephanie Josina van Zuylen van Nyevelt
  • Aline Caroline de Rothschild (1865–1909) married Sir Edward Sassoon, 2nd Baronet, of Kensington Gore (1856–1912), of the Sassoon family
  • Antoine Alfred Agénor, 11th Duc de Gramont, (1851–1921), who married Marguerite de Rothschild in 1878
  • Dorothy de Rothschild (1895–1988), on her death she left the largest probated estate in Britain
  • George Herbert, 5th Earl of Carnarvon married Almina Victoria Maria Alexandra Wombwell, the illegitimate daughter of Alfred de Rothschild
  • Pauline de Rothschild (1908–1976), fashion designer and translator of Elizabethan poetry
  • Lady Irma Pauahi Wodehouse (1897), of the Wodehouse family[56]
  • Prince Louis Philippe Berthier, (1836–1911)
  • Jeanne de Rothschild (1908–2003), actress
  • Princess Sophie de Ligne (1957–), of the House of Ligne, married Philippe de Nicolay (born 1955), a director of the Rothschild group,[37] and the great-grandson of *Salomon James de Rothschild
  • Liliane de Rothschild (1916–2003) sanat koleksiyoncusu
  • Princess Olimpia Anna Aldobrandini, of the House of Borghese and the House of Bonaparte, married David Rene de Rothschild.[56]
  • Richard Francis Roger Yarde-Buller, 4th Baron Churston of Churston Ferrers and Lupton, (1910–1991), married Olga Alice Muriel Rothschild
  • Serena Dunn Rothschild (b. 1935), grand-daughter of Sir James Hamet Dunn, 1st Baronet
  • Lynn Forester de Rothschild (born 1954), işkadını
  • Carola Warburg Rothschild (1894–1987), hayırsever, Warburg ailesinden
  • Edward Maurice Stonor (1885–1930), son of Francis Stonor, 4th Baron Camoys[citation needed]
  • Lady Pamela Wellesley Grant, (born 1912), great-great-grand-daughter of The Duke of Wellington, married Lieutenant Charles Robert Archibald Grant, great-great-grandson of Mayer Amschel de Rothschild
  • Baroness Rozsika Edle von Wertheimstein[5]
  • Count Etienne van Zuylen van Nijevelt of the House of Van Zuylen van Nijevelt – married Baroness Hélène de Rothschild (1863–1947).
  • Baron Sigismund von Springer (1873–1927), married Baroness Valentine Noémi von Rothschild (1886–1969), after whom the asteroid 703 Noëmi is named. In 1943 Baron Elie Robert de Rothschild (1917–), married Lady Liliane Elisabeth Victoire Fould-Springer, grand-aunt of actress Helena Bonham Carter.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

İleri okuma listesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Belgesel[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ The House of Rothschild: Money's prophets, 1798–1848, Volume 1, Niall Ferguson, 1999
  2. ^ The House of Rothschild: Money's prophets, 1798–1848, Volume 1, Niall Ferguson, 1999, introduction
  3. a b The House of Rothschild: Money's prophets, 1798–1848, Volume 1, Niall Ferguson, 1999, page 481-85
  4. ^ The Independent, UK: The Rothschild story: A golden era ends for a secretive dynasty
  5. ^ The secret life of the Jazz Baroness, The Times Nisan 2009, Rosie Boycott
  6. ^ Pohl, Manfred: Rothschild, Mayer Amschel. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Bd. 22, Berlin 2005, S. 131–133. (Almanca)
  7. ^ Jewish Encyclopedia c.1906 Finance
  8. ^ "Concordia, Integritas, Industria – The Rothschilds – LCF Rothschild Group". Lcf-rothschild.com. 24 October 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2010.
  9. ^ Go Ahead, Kiss Your Cousin Richard Conniff , 2003 Ağustos'u sorunu üzer,ne, 1 Ağustos 2003 tarihinde online yayınlandı
  10. ^ The Rothschilds: The Financial Rulers of Nations (1887)http://www.archive.org/details/rothschildsfinan00reevuoft
  11. ^ The Rothschilds: They prefer to let their money do the talkinghttp://www.telegraph.co.uk/news/newstopics/profiles/3260481/The-Rothschilds-They-prefer-to-let-their-money-do-the-talking.html
  12. ^ Die Rothschilds (Aktien auf Waterloo)http://www.imdb.com/title/tt0248379/
  13. ^ http://www.archive.org/details/nybc203689 Ven ikh bin Roytschild; Sholem Aleichem
  14. ^ http://www.businessweek.com/chapter/ferguson.htmThe House of Rothschild

vefk-örnekleri-111

  vefk-örnekleri-111 vefk-örnekleri-111 by Charion Charion