EY BEYTULLAH YOLCUSU

Ey! Beytullah yolcusu, Ey! Fazilet zengini; Meleklere vermedi, Rabb'im senin dengini. Ah! Bir görsen yüzünün, o nûrâni rengini;   Ne mutlu ki, en kârlı ticaret şimdi senin;    Karşılığı yüzbindir, Kâbe'de bir secdenin...  Ey! Beytullah yolcusu, Ey! Davetli misâfir; Nebîler sana yoldaş, Peygamberler müzâhir. Darlık yüzü yok artık, sana dünya ve âhir;   Arafat müjdesinden, şüpheye düşme sakın;    Yeniden doğmuş gibi, olacağın gün yakın... Bekliyor şimdi seni, bir sabır imtihanı; Önce kendi içinde gizlenen nefsi tanı. Öfke ve isyan ile sevindirme şeytanı;    Kazanmak istiyorsan, Mina'daki savaşı;    İbrahim gibi fırlat, elindeki her taşı... Yakında giyeceksin, beyaz ihramlarını; Çözeceksin ölümün, ölümsüz sırlarını. Bıraktın... Gidiyorsun, işte bütün varını;    Sana hüzün vermesin, çoluk çocuk ve eşin,    Beytullah'ta bekliyor, milyonlarca kardeşin... Kâbe'yi ilk gördüğün, o muhteşem anda sen; Nasıl bir vecd içinde, ürpereceksin bilsen. Ne tende can kalacak, ne dünyada bir hissen;    Unutma ki makbûldur, o anda tüm dilekler,    Etrafında, pervane misâlidir melekler... Kalkınca gözlerinden, asırların perdesi; Bir yanda çınlayacak, Bilâl' in yanık sesi, Bir yanda sahâbenin, meleklerle secdesi,    Resûl'ü göreceksin, mihrâbında Kâbe'nin;    Şâhidi olacaksın, daha nice sahnenin. Hâcer'i göreceksin, koştururken Merve'de, İbrahim, insanlara haccı haber vermede, Âdem'i göreceksin, o Cebel-i Rahme'de;    Açtıkça göreceksin, o gönül gözlerini;    Arafat kumlarında, Peygamber izlerini.... Ey! Beytullah yolcusu, tevekkül âbidesi; Söküp attın içinden, artık hevâ hevesi. Şimdi ''zikrullah' diyor, bedenin her zerresi;    Var git artık rehberin, İlâhi Kelâm olsun    Gurbet elden sılaya, binlerce selâm olsun... CENGİZ NUMANOĞLU (2000)